Cinco Mejores Poemas sobre Mar en Gallego

Copiar Texto Generar un poema sobre mar en gallego

O mar

O mar, tan inmenso e misterioso,Nas túas ondas o tempo se esvaece,E na túa beleza eu me recreo,Ensoñando coa túa suave brisa celeste.

As túas augas, de cor amencida,Bañan as nosas terras coa súa sal,En cada ronsel, a esperanza medra,E a paz reina neste rincón especial.

Oh mar, gardas segredos profundos,Nos teus abismos mil historias dormen,Os teus refuxios acollen seres diversos,E as estrelas, na túa superficie, resplandecen.

Abeira-me e envólveime coa túa brancura,Acariña os meus pés coa túa mansedume,Eido dos soños e nenez dos amores,Nas túas beiras, o tempo non ten costume.

O mar, fonte de vida e de esperanza,Percorres lugares en cada marea,As túas ondas, forte e desafiante,Inspiran os homes, a súa loita se enardecea.

Mar de encantos e de fuxidas,Resprandecente nas fermosas noites de luar,A túa presenza enche o corazón de amigos,E no teu horizonte, o sorriso de amar.

O mar, berce das mulleres e homes,Na túa inmensidade, perdemos a nosa esencia,Na túa vasta lonxanía atopamos soños,E na túa serenidade, recuperamos a confluencia.

O mar, fenómeno que supera a comprensión,Convida á reflexión e á serenidade,Custodio de segredos, de historias sen fin,En cada onda, unha nova identidade.

Mar, tesouro eterno e irradiante,Deleite para os sentidos e para a alma,Abrígasnos e protéxesnos en cada instante,Convertendo a vida na máis fermosa e doce calma.

Bela Mar

Nas tuas ondas cristalinas,o sol brilla con fulgor,No teu abraza-lo doce,sinto un inmenso amor.

O mar, tes un poder,que ninguén pode negar,transmites calma e paz,fai a alma descansar.

As gaivotas voan libres,sobre a túa inmensidade,o vento sopra suave,na costa, felicidade.

As túas praias douradas,llenas de vida e cor,nenas e nenos xogan,con riso e gran fervor.

Mar, tes segredos profundos,que só ti podes gardar,nas túas profundas augas,misteriosos tesouros agardar.

O son das túas ondas,que rompen contra a costa,soa como unha melodía,en cada nota, esperanza eosta.

Bela mar da Galiza,quero mergullarme en ti,sentir a túa enerxía,e nunca máis partir.

O mar

O mar diante de nós, infinito e sereno,

xogando coas ondas que tiñen ritmo eterno.

As súas augas brancas, azuis e cristalinas,

fálannos dun segredo que as estrelas nos dinas.

As gaivotas voando, libres polo ceo,

mergúllanse nas ondas, xogando con zelo.

Os barcos navegando, fuxindo da terra,

leven os nosos soños a onde o sol se aferra.

A brisa que nos chega, suave e envolvente,

susurra melodías que fan todo máis presente.

O mar é unha canción, unha danza sen final,

que nos enche de vida, que nos fai especial.

As xentes que camiñan pola beira da praia,

sorríen ao miralo e ao sentir a súa saia.

O mar, cómplice fiel dos nosos sentimentos,

conxuga a nosa vida co ritmo dos ventos.

As tardes de cores, cando o sol se agocha,

o mar veste de ouro e o mundo amosar froitocho.

O mar, sempre xove, sempre nos sorprende,

con cada chío de onda que nas súas praias enxende.

Mar, universo de vida e misterio sen fin,

o teu encanto atráenos, conxuga o pasado e o porvir.

Que bendición é gozar do teu abrazo salgado,

pois no teu berce eterno, somos eternamente amados.

Rimas do mar

O mar é un espello de cristal,cunha infinidade de cores,que danzan sobre as súas ondas,mesturanse coas súas flores.

As súas augas acariñan a area,como se fosen amantes secretos,e na súa superficie se reflicten,os perfís dos soños máis preciosos.

O sol bota un bico de lume,que clarea as súas profundidades,e os peixes xogan na súa meloda,como danzantes da eternidade.

A marea avanza e retrocede,en xogos de vai e ven,e trae consigo segredos ocultos,que só o mar e o vento comprenden.

As gaivotas voan sobre as súas crestas,cantando versos de liberdade,e na fermosa sinfonía do mar,perdemos a nosa soedade.

Neste océano de misterio,onde o tempo se esvaece,deixémonos levar polas súas olas,e vivamos a vida como se merece.

Oh mar enxebre e manso,perdeo enche de emociones,que a túa beleza nos envolva,e nos encha de ilusións.

O Mar

O mar, eterno espello de prata,Que acaricia a barrenas e penedos,O teu misterio, tan profundo e vasto,Envolve as nosas almas en segredos.

Ondas que rompen coa forza do vento,Salpicando de espuma as nosas vidas,Acariciados pola túa brancura,No teu abrazo, sentíndonos queridas.

As cores do teu horizonte infinito,Reflexo do sol, da lúa e das estrelas,Nunca deixan indiferente ao paseante,Que se perde nas túas augas tan belas.

Os peixes, xoguetóns, bailan ao compásDunha melodía chea de vida e encanto,Nadar entre eles é perderse na danza,Sentir a súa enerxía e o seu canto.

Oh mar, eterna musa das mellores letras,Inspiración de poetisas e bardos,Nesta terra galega, tan bendecida,Ti es o noso berce e os nosos canteros.

Así que cantemos ao mar con fervor,Rindámoslle homenaxe coa nosa voz,Porque sen ti, o mar, nada seríamos,Agardeiros de paz e de amor veloz.