5 Mejores Poemas en Gallego de 4 Estrofas

Copiar Texto Generar un poema en gallego de 4 estrofas

A Ría de Vigo

Nos teus recunchos verdes e mariñeiros,

a ría de Vigo fai brillar as bágoas,

cando o sol acaricia os seus outeiros,

e as gaivotas voan polas suas ágoas.

Soños no Mar

Todo se aquíeta, hai unha doce calma,

onde os soños xogan co suave vento,

a lúa aparece, engalanada e pálida,

e o mar escoita o seu doce lamento.

Soneto ás Vilas Mariñeiras

As vilas mariñeiras, cheas de cor,

cos seus barcos de cores vivas e fortes,

sons de pescadores e de gaivotas,

fagan que me perda nas súas rúas sen amparo.

A Costa da Morte

A Costa da Morte, implacable e solemne,

garda segredos que a noite escurece,

onde as ondas poetizan os seus bramos,

e o corazón embelesado esmorece.

Poema en gallego

Á beira do mar bravío,onde as ondas te acarician,o meu corazón suspira,mirando ao lonxe o horizonte.No ceo, as gaivotas voan,con elegancia e destreza,e eu, cautivo da súa danza,sinto a liberdade na alma.As rochas, firmes e serenas,son testemuñas mudas,das historias que se escribenno libro eterno do mar.E no aire, o perfume salino,envolve os meus sentidos,levándome a un mundo novo,onde a paz é o único ruido.Neste lugar de encanto,entre o sereno e o bravío,o meu corazón se esquece,de todo o que non importa.E así, galopando co vento,recollo os tesouros do mar,as conchas, as estrelas e o sol,para sempre me acompañarán.Á beira do mar bravío,onde o tempo perde o sentido,hei de volver cada día,a sentirme libre e vivo.

Branca maná, raiña das estrelas

Na noite escura do ceo brillas,branca maná, raiña das estrelas,acariciando o meu corazóncoa túa luz que sembras belas.Percorro campos e montañase son guiado pola túa luz,en cada paso que dou, te sigo,branca maná, firme e luminosa cruz.

Ventos suaves beixan o meu rostro

Sinto no meu rostro os ventos do mar,acariciando suavemente a miña pel,como suaves caricias dun amanteque me envolven nun manto de mel.A brisa trae consigo o teu susurro,branca maná, raiña dos meus soños,pois en cada sopro do ventoescoito o teu canto suave e risueño.

Galicia, terra bendita e querida

Galicia, terra bendita e querida,sede do noso amor e nosos anhelo,nestas terras férteis e mariñeiraso meu corazón fai o seu apego.Nas rías e montañas atópanse segredos,e nas palabras do pobo a súa historia,Galicia, berce de cultura e tradición,bendígoche con toda a miña gloria.

A vida flúe como os ríos de Galicia

A vida flúe como os ríos de Galicia,e eu nado nel en cada amencer,sentindo a forza das augas bravasque me arrastran cara ao meu amado ser.Río Miño, Sil, Ulla e Sar,ribeiras de saudade e emoción,nas súas augas atopo a miña paz,e sinto que o mundo é unha canción.

Poema en gallego

Ondas do mar de Vigo
se vistes meu amigo?
e mais o vento na veleira,
bravas barbas de ouro e sol.

¡Quen nos dera navegar
neste barco tan fermoso!
Meu amigo, onde te agachas?
¡Ondas do mar de Vigo!

Si alguén por aquí pregunta
quen foi o noso anfitrión,
contade que é Albatroz
e que ofrece corazón.

Ondas do mar de Vigo,
a queneda de amigo.
E mais o vento que soa,
nos leva ata onde estás ti.

Rosa Vermella

Na noite escura da beira do mar

Brilla a lúa, estrela a brillar

Ronda unha fraga, onde descansar

Entre rochas negras, un tesouro encontrar

Unha rosa vermella se ergue no ar

Simbolo de amor, belleza sen igual

Desprega seu aroma, cheo de froito mortal

E toca os corazóns, sen facerlles mal

O seu rubor, cor vermella sansabor

Enleados no vento, nun suspiro de amor

As frol das colinas gardan o seu esplendor

A rosa vermella, tesouro do noso rincón

No xardín da nosa terra, a rosa medra

Rosal vivaz, de nobre orixe galega

Sobe arriba, até tocar as estrelas

Na terra de poetas, a rosa vermella

Poema en gallego

Á beira do río,o meu corazón suspira,na luz do entardecer,a esperanza delira.

Nas verdes faldas do monte,o amor flúe como fonte,entre carballos e silveiras,a paixón medra e desponte.

O mar bravo e impetuoso,canta a súa canción de amor,no refuxio das gaivotas,a alegría vai sen dor.

Galicia, terra bendita,berce de poetas e soidade,na túa alma eu me perdo,na túa luz eu me fío e sinto a felicidade.

O meu amor pola terra

Nesta terra verde e brava,Onde o sol bate coa forza,Respiro ares de esperanza,E sinto a natureza formosa.

O río canta melodías,A fraga esconde segredos,E nas praias douradas,Perdo o tempo cos meus dedos.

As montañas falan ao vento,Ecoando historias ancestrais,E as árbores, os nosos amigos,Cóntannos contos inmortais.

Galicia, meu soño eterno,Túa beleza encántame,Neste poema, o meu amor sincero,Por ti, sempre sorrirá a miña alma.

Rosas vermellas

Rosas vermellas nun campo en flor,

Brillan ao sol doce e fulgente;

Señoritas e señores con amor,

Desexan a súa beleza ardente.

Noite estrelada

Noite estrelada sobre o mar,

As ondas cantan unha canción triste;

O luar ilumina o teu soño a soñar,

Dançamos xuntos nesta noite fuxidía.

Galicia querida

Galicia querida, terra amada,

Os teus montes e ríos son tan belos;

O teu idioma, o meu corazón encantada,

Xuntos construímos os nosos anhelos.

Amor eterno

O noso amor é como as ondas do mar,

Infinito e eterno, sen fin nin comezo;

Xuntos navegamos ao lonxe, sen parar,

Convertendo cada momento nun tesouro bensoño.

O Mar de Galicia

O Mar de Galicia, tan fermoso e bravío,con suas ondas danzantes, cheas de misterio,rosal das mareas, un encanto imprescindible,que nutre o meu ser, o amor Latino.

Ondas que abrazan a costa con esmero,acariñando a area con desexo,berce das lendas e dos pescadores audaces,que navegan pola vida cun corazón valente.

Mar dos percebes e das sardiñas prateadas,rías de prata que beijan as costas amadas.Berce de mitos e historias ancestrais,que a xente conta para sempre recordar.

O Mar de Galicia, tes o meu corazón,nela navegan os soños, con plenitude.Paseo polas túas beiras, neboa envolvente,e acaricio as túas ondas, con infinita gratitude.

Río da Vida

As augas do río corren sin cesar,

deslizándose pola terra como un bálsamo de amor,

sempre en busca do seu destino final,

levando na súa corrente o pulso de todo o creador.

Abrindo o camiño

Os regatos xóganse no verdor dos prados,

abrindo o camiño do río co seu murmurar,

baixando pola serra, espertando os sentidos,

enfeitando os bosques con seu rumor feiticeiro.

Seguindo a súa voz

Os peixes son testemuñas mudas da súa sinfonía,

nadando contra a corrente, sempre felices de volver,

as aves escolleron o río como guía,

seguindo a súa voz, sen medo de perecer.

O río que acaricia

O río da vida, que acaricia con ternura,

as beiras que o ven nacer, todo o seu arredor,

un bálsamo de paz, unha fonte de frescura,

o río da vida, irradiando todo o seu esplendor.