5 Mejores Poemas en Gallego de 4 Estrofas

Copiar Texto Generar un poema en gallego de 4 estrofas

Poema en gallego

Ondas do mar de Vigo
se vistes meu amigo?
e mais o vento na veleira,
bravas barbas de ouro e sol.

¡Quen nos dera navegar
neste barco tan fermoso!
Meu amigo, onde te agachas?
¡Ondas do mar de Vigo!

Si alguén por aquí pregunta
quen foi o noso anfitrión,
contade que é Albatroz
e que ofrece corazón.

Ondas do mar de Vigo,
a queneda de amigo.
E mais o vento que soa,
nos leva ata onde estás ti.

Rosa Vermella

Na noite escura da beira do mar

Brilla a lúa, estrela a brillar

Ronda unha fraga, onde descansar

Entre rochas negras, un tesouro encontrar

Unha rosa vermella se ergue no ar

Simbolo de amor, belleza sen igual

Desprega seu aroma, cheo de froito mortal

E toca os corazóns, sen facerlles mal

O seu rubor, cor vermella sansabor

Enleados no vento, nun suspiro de amor

As frol das colinas gardan o seu esplendor

A rosa vermella, tesouro do noso rincón

No xardín da nosa terra, a rosa medra

Rosal vivaz, de nobre orixe galega

Sobe arriba, até tocar as estrelas

Na terra de poetas, a rosa vermella

Poema en gallego

Á beira do río,o meu corazón suspira,na luz do entardecer,a esperanza delira.

Nas verdes faldas do monte,o amor flúe como fonte,entre carballos e silveiras,a paixón medra e desponte.

O mar bravo e impetuoso,canta a súa canción de amor,no refuxio das gaivotas,a alegría vai sen dor.

Galicia, terra bendita,berce de poetas e soidade,na túa alma eu me perdo,na túa luz eu me fío e sinto a felicidade.

O meu amor pola terra

Nesta terra verde e brava,Onde o sol bate coa forza,Respiro ares de esperanza,E sinto a natureza formosa.

O río canta melodías,A fraga esconde segredos,E nas praias douradas,Perdo o tempo cos meus dedos.

As montañas falan ao vento,Ecoando historias ancestrais,E as árbores, os nosos amigos,Cóntannos contos inmortais.

Galicia, meu soño eterno,Túa beleza encántame,Neste poema, o meu amor sincero,Por ti, sempre sorrirá a miña alma.

Rosas vermellas

Rosas vermellas nun campo en flor,

Brillan ao sol doce e fulgente;

Señoritas e señores con amor,

Desexan a súa beleza ardente.

Noite estrelada

Noite estrelada sobre o mar,

As ondas cantan unha canción triste;

O luar ilumina o teu soño a soñar,

Dançamos xuntos nesta noite fuxidía.

Galicia querida

Galicia querida, terra amada,

Os teus montes e ríos son tan belos;

O teu idioma, o meu corazón encantada,

Xuntos construímos os nosos anhelos.

Amor eterno

O noso amor é como as ondas do mar,

Infinito e eterno, sen fin nin comezo;

Xuntos navegamos ao lonxe, sen parar,

Convertendo cada momento nun tesouro bensoño.

O Mar de Galicia

O Mar de Galicia, tan fermoso e bravío,con suas ondas danzantes, cheas de misterio,rosal das mareas, un encanto imprescindible,que nutre o meu ser, o amor Latino.

Ondas que abrazan a costa con esmero,acariñando a area con desexo,berce das lendas e dos pescadores audaces,que navegan pola vida cun corazón valente.

Mar dos percebes e das sardiñas prateadas,rías de prata que beijan as costas amadas.Berce de mitos e historias ancestrais,que a xente conta para sempre recordar.

O Mar de Galicia, tes o meu corazón,nela navegan os soños, con plenitude.Paseo polas túas beiras, neboa envolvente,e acaricio as túas ondas, con infinita gratitude.

Río da Vida

As augas do río corren sin cesar,

deslizándose pola terra como un bálsamo de amor,

sempre en busca do seu destino final,

levando na súa corrente o pulso de todo o creador.

Abrindo o camiño

Os regatos xóganse no verdor dos prados,

abrindo o camiño do río co seu murmurar,

baixando pola serra, espertando os sentidos,

enfeitando os bosques con seu rumor feiticeiro.

Seguindo a súa voz

Os peixes son testemuñas mudas da súa sinfonía,

nadando contra a corrente, sempre felices de volver,

as aves escolleron o río como guía,

seguindo a súa voz, sen medo de perecer.

O río que acaricia

O río da vida, que acaricia con ternura,

as beiras que o ven nacer, todo o seu arredor,

un bálsamo de paz, unha fonte de frescura,

o río da vida, irradiando todo o seu esplendor.

Soneto ao amor

No fondo do meu ser, xa tes morada, amor que me consome e me sostén, e cando che sentín xa non dubidei, que eras o único que me faltaba.

O teu calor me envolve e me acalma, como brisa do mar en noite serena, fai tempo que te espero e que che pena, cando non estás conmigo nesta calma.

O noso amor é fogo que arde e crece, cada día máis forte e máis ardente, como estrelas no ceo brillando en noite negra.

Non hai idioma abondo para expresarte, todo o que sinto cando estás presente, amor que me enche e me deixa inerte.

O Mar en Galego

Mar bravo, mar sereno,Ondas que baten na praia,Brisa fresca que acaricia,As paisaxes da miña terra.

Na beira do mar, eu me sinto vivo,Coa alma en sintonía coas gaivotas,Ollando as voraxes do océano,Sentindo a natureza no seu esplendor.

Co seu azul profundo e misterioso,O mar sempre me hipnotiza,Levándome a lugares distantes,Nunha viaxe de soños e desexos.

Mar galego, amado e eterno,Rexistro das nosas historias e lendas,Cómplice dos nosos momentos máis íntimos,Tesouro da nosa cultura e identidade.

Saudade

Na rúa sosegada do meu corazón,só resoa o eco da tua voz,unha música amarga que me consome,saudades que me enchen de dor.

Ollando ao lonxe, buscando o teu sorriso,nunca máis serás o meu abrigo,levo gravado na miña alma o teu nome,unha lembranza que nunca se desvanece.

No silencio da noite, choro a túa ausencia,necesito a túa calor, a túa presencia,abrazar a nosa historia, os nosos momentos,para recordar que un día fomos felices.

A saudade aperta o meu peito,fío de amor e dor tan estreito,esperando o día no que volvamos a ser,unidos pola eternidade, sen fin.