Cinco Poemas de Rosalía de Castro en Gallego para Niños

Copiar Texto Generar un poema de rosalia de castro en gallego para ninos

Rosalía de Castro - Poema para niños

En terras da Galicia, bonita e fermosa,una poetisa moi famosase chama Rosalía de Castro,cuxos poemas son todo un tesouro.

As rosas do seu xardín,son como ela, belas e sinxelas,con cores que fan soñara quen as queira mirar.

Co seu amor pola natureza,Rosalía canta a belezado mar bravío e do ceo estrelado,do sol ardente e do vento apazado.

E nos seus versos cheos de ledicia,fai que os nenos vexan a poesíacomo unha fonte de maxia e ilusión,que abre as portas do seu corazón.

Ao ler os versos de Rosalía,os nenos aprenderán día a día,que a lingua galega é un tesouro,que sempre debemos gardar enriba dun outeiro.

Entón, ergue a túa voz e canta,as palabras de Rosalía, en cada chuvia e vento,pois nun país cheo de mar e muiño,o seu legado será eterno e feito niño.

Unha rosa branca

Á beiraviña do camiño,creceu unha rosa branca,era a máis fermosa de todas,era a máis alva de Espanca.

O sol co tempo durmida,bailaba co vento e a néboa,os nenos viñan sorrirentes,para axudala a espertar.

Con delicadeza e agarimo,colleuna entre as súas mans,acariñou as súas pétalas,e enchéuna de amor e paz.

A rosa abriu os seus ollos,e despregou as súas alas,en volta danzaban as follas,colmando de vida o aire.

Que frores tan xeniais,que sorrisos tan revoltoas,as crianzas xogaban,sen saber que un día, irían lonxe.

E así segue a rosa branca,cada día polo xardín,enfeitando a terra,cos seus petalos de alba.

Rosalia de Castro

Rosalía de Castro,a muller poeta,co seu verbo doce,as almas enche de meta.Os nenos encantados,danza a súa poesía.As palabras que escribe,en cada corazón facía.Nesta terra galega,onde a herba medra,Rosalía de Castro,a súa voz se espalla e cea.As flores do campo,saúdanlle ao pasar.A Terra sente orgullo,de terla como filla a brincar.A súa poesía,como raios de sol,ilumina a xente,através do seu alén.E así, Rosalía,nos ensinas a soñar.A apreciar a natureza,e o seu misterio amar.Nenos e nenas,seguid o seu chamamento.A poesía nos agarda,coma fonte de encantamento.

Unha doce Rosa

A rosa é unha flor tan hermosa e doada,co seu perfume e cores cheas de ledicia,é unha mensaxe de amor que nos envía,unha caricia da natureza amada.

Rosalía de Castro, escritora da nosa terra,na súa poesía deixa marabillosas verbas,dedicadas aos nenos, á alma que libertas,con versos que envolven de ledicia e acera.

A doce Rosa, rosaleira e brillante,unha pétalas tenras e cores feiticeiras,un tesouro divino que ningunha cheira,a súa fermosura é moito máis que deslumbrante.

Xogando entre aromaticos xardíns de primavera,a rosa é un abrazo cálido de cariño,unha invitación a soñar sen ningún liño,con ela, a vida é un conto de fadas e quimera.

Que bonito é ver unha rosa a sorrir,así é como nos miran os nenos co seus ollos,con pureza, doçura e ledicia, como xolgos,a rosa e os cativos, unha combinación a existir.

Rosalía, a nosa poeta doce e musical,dicíndonos que a rosa é mais que unha flor,é símbolo de amor, esperanza e candor,unha mensaxe divina, un bico celestial.

Deixémonos envolver polo encanto da rosa,deixémonos levar pola súa brandura e cor,e que os nenos xoguen, canten e vivan sen temor,coa doce Rosa, senón a vida sería moi queimosa.

Rosalia de Castro - Unha rosa branca

Unha rosa branca,nacida no monte,que Deus a pinte,que Deus a cante.Branca no día,branca á mañá,unha rosa linda,que a natureza dá.Co seu perfume doce,alegra o corazón,unha flor pequena,chea de emoción.As nenas e nenos,na primavera,brincan e correnxunto á roseira.Mirando a rosa,tan pura e fermosa,sente a ledicia,que a vida nos dá.Coida da rosa,con amor e mimo,como un tesouro,nun xardín divino.Unha rosa branca,unha rosa amiga,que a brisa leva,xunto á fervenza.Recorda, neno,a beleza das flores,a inocencia pura,dos teus mellores amores.A rosa branca,unha mensaxe de paz,unha fonte de vida,que non se desfai.Ama a natureza,cuida do teu lar,sempre atento,a todo o que hai.Unha rosa branca,un símbolo de amor,recorda os teus soños,volando sen temor.

Poema de Rosalía de Castro en gallego para niños

Na escura noitiña,

as estrelas brillan no ceo,

e a lúa conternada

xoga no espello do río.

A brisa suave susurra

entre as árbores do bosque,

e os grilos cantan baixiño

as súas cancións de noite.

Os fabulosos contos

que os maiores nos contaban,

fan soar a nosa alma

e fálanos de esperanza.

As flores na primavera

vesten o campo de cor,

e a natureza enteira

cobra vida con fervor.

A xogar coa area fina

e coa auga dos ríos,

os nenos xogan contentos

sen importarlles os fríos.

E así, entre risas e xogos,

a vida vai transcorrendo,

pois a beleza deste mundo

só os nenos van comprendendo.

Unha flor para ti, neno

As rosas do xardín non coñecen tristezas,e gardan sempre a súa fermosa beleza.Hoxe che traio unha flor, unha sorpresa,unha herba da miña terra, tan valiosa e peza.

Con espiñas afiadas, protexe o seu ser,coma ti, pequeno, a quen quero protexer.Así como eu me cuido das miñas flores,coidarei de ti, aínda en tempos de dores.

Esta flor ten olladiños que falan de amor,e un petalo de ouro para enxugar a dor.Un aroma suave que che afaga a alma,e unha cor tan viva, chea de esperanza.

As pétalas son suaves como unha nube,e ben ansío que o seu encanto te probe.Cada día, neno, esa flor medra e brilla,coma ti, que es a miña encantadora maravilla.

Que a vida che faga sorrir todos os días,que a tristura se dilúa como a néboa fría.E que esa flor que che regalei, sempre te recorde,o amor que che teño e o milagre de seres ti, neno nobre.

Rosas e estrelas

Rosas e estrelas no ceo brillan,

cos seus resplandores me encantan,

as flores belas do xardín medran,

cos seus perfumes me abrañatan.

Rosas miñas de cores vivas,

suspiran segredos as estrelas,

cando de noite o ceo se escura,

a esperanza renace sem dúbidas.

Ollando as flores e os astros no ceo,

un froito novo na miña alma vén,

con eles tesouro me enche o peito,

e ao mundo enteiro amor sustenten.

Unha roseira no xardín

Unha roseira no xardín,derramando a belezada súa doce floración,é unha imaxe de pureza.

As súas pétalas suaves,colores tan variados,como un arco iris no ceo,nunha danza de encantos.

Catro estacións a observar,o ciclo da natureza,como a rosa se desbotae outra vez reverdece.

Os nenos co seus ollos cheos de asombro,admiran a roseira,e fascinados pola súa beleza,senten a súa enerxía lixeira.

A rosa, un símbolo de amor,de paixón e tenrura,encanta o corazón dos pequenos,cunha fragancia pura.

Ao contemplar a natureza,e esta roseira singular,os nenos aprenden a apreciara fermosura natural.

Que a roseira na túa vidase convirta nunha lección,de que a beleza está nas pequenas cousas,nas que hai amor e emoción.

Poema de Rosalía de Castro en gallego para niños

Lúa, lúa branca no ceu celeste,brilliñas co teu fulgor sereno;dame forza para durmir ausentee soñar co que teño no meu imaxinario terreo.

As estrelas espreitan agachadasmentres a lúa as ilumina do seu tímido andel;como xogando as sereas bailadas,no mar da noite, seu refuxio de papel.

A lúa da paz e serenidade,que me convida a volar en danza,leva os meus soños á eternidade,onde existen cores e riso, sen espidanza.

¡Oh lúa, raíña do firmamento!Axúdame a soñar e crer,que os meus soños dan sentido ao ventoe me levan a onde soñar non debedes permitir.